Het verhaal van Alejandro
“Natuurlijk vind ik het jammer voor Alejandro dat hij bijziend is,” vertelt moeder Marita, “maar ik wist dat ik dat kon verwachten want het zit in de familie. Zelf ben ik ook bijziend (myopie) en dus dragen we nu allebei een bril. Toch hoop je dat het niet zo is. Onze jongere zoon Leonardo heeft het gelukkig niet.”
Het was de leerkracht van groep drie opgevallen dat Alejandro woorden op het schoolbord niet kon lezen, terwijl hij die toch goed kende. Via de huisarts kwam Alejandro terecht bij orthoptist Chantal. Zij constateerde myopie. Alejandro draagt nu een bril. “Samen hebben we een mooie bril voor hem uitgezocht,” gaat Marita verder, “hij vond dat zelf wel leuk. Gelukkig wordt hij er op school niet mee geplaagd. Vroeger bij mij op school werd ik om mijn dikke brillenglazen uitgelachen. In de pauze liep ik liever zonder bril.” Een bril is toch een beperking weet Marita, ze speelde als kind basketbal en toen zat haar bril in de weg. Alejandro speelt ook basketbal maar heeft daarvoor contactlenzen. Die geven hem vrijheid.
“We zijn heel streng op het gebruik van mobieltjes en tablets" Marita
Myopie is een blijvende aandoening die kan toenemen als je ouder wordt. Daarom houdt Chantal Alejandro al jaren goed in de gaten. Een half jaar geleden bleek dat de ogen van Alejandro hard achteruit gingen wat betreft sterkte. Dat was een tegenvaller. In dit geval koos Chantal (om verdere toename van de sterkte af te remmen) voor een behandeling met atropinedruppels. Afhankelijk van het gekozen percentage kunnen deze druppels als bijwerking hebben dat zijn pupil vergroot en er meer licht in zijn ogen komt. Dankzij een meekleurende bril kan hij toch zonder problemen naar buiten. “Wij sturen onze beide zoons veel naar buiten,” vertelt Marita tot besluit, “dat is niet alleen goed voor hun ogen. En we zijn heel streng op het gebruik van mobieltjes en tablets: alleen woensdagmiddag en in het weekend een half uur. Dat geldt voor Leonardo net zo goed als voor Alejandro.”
“Aan bijziendheid kunnen ouders zelf al veel doen” Chantal
“De moeder van Alejandro draagt zelf ook een bril,” vertelt orthoptist Chantal, “die weet dat myopie in haar familie voorkomt en verwachtte voor haar zoon eigenlijk al hetzelfde. Maar voor ouders zonder bril kan het een verrassing zijn als ik een oogaandoening bij hun kind constateer. Die ouders vinden het een grote teleurstelling.” De oogaandoening van Alejandro werd door zijn leerkracht van groep 3 gesignaleerd. “Via een verwijzing van de huisarts komen kinderen dan bij mij terecht. Wij kunnen heel veel doen zodat kinderen met hun aandoening leren omgaan.” Zo kreeg Alejandro een meekleurende bril die reageert op UV-licht omdat hij last heeft van het felle licht vanwege de bijwerking van de druppels die Chantal adviseerde. En zijn school kreeg van de moeder van Alejandro informatie om bijvoorbeeld het beeldscherm in zijn klas minder fel af te stellen.
Bijziendheid komt tegenwoordig vanwege het gebruik van beeldschermen heel veel voor. Daar kunnen ouders zelf ook al veel aan doen. "Ik adviseer om bij dichtbij kijken, lezen en gebruik van tablets en smartphones, minimaal 30 cm afstand te houden," zegt Chantal, "en om na 30 minuten dichtbij kijken vijf minuten pauze te houden en het oog te ontspannen door ver weg te kijken. Daarmee is er veel te voorkomen. En elke dag minstens 2 uur naar buiten: spelen, wandelen, fietsen. Dat hebben de ogen van kinderen nodig.”
“Wij laten leerlingen meer buiten spelen” Janneke
“Het zijn vaker de ouders zelf die oogaandoeningen signaleren,” reageert leerkracht Janneke op het verhaal van Alejandro, “maar wij zien het ook als leerlingen knijpen met hun ogen of op het bord niet goed kunnen zien. Gelukkig kunnen kinderen daarvoor bij een orthoptist terecht.” Op de basisschool van Janneke nemen leerkrachten de tips over gezondheid serieus. “Elk jaar kunnen we via een zorginstelling voor slechtzienden en blinden deelnemen aan een cursus voor leerkrachten,” gaat Janneke verder, “daarvan vond ik het heel confronterend om via een simulatie mee te maken wat kinderen met een beperking aan hun gezichtsvermogen (niet) zien. Dus laten wij leerlingen meer buiten spelen en hen minder lang beeldschermen gebruiken.”